Sayın okuyucu:

Hadi ! hep beraber kızıyoruz,

Şimdi biraz korkalım 

Sonra da üzülelim

Ve en son “MUTLU” olalım. Zaten amacımızda bu değil mi? Yaşadığımız şu hayatta mutlu olmak. 

Ne oldu? 

Duyguya giremediniz mi? 

Duygu öyle bir şey ki ‘Gel’ deyince gelmez, geldi mi de ‘Git’ deyince gitmez. 

Nereden mi biliyorum? İster gözlem deyin, ister araştırma ya da ne derseniz deyin işte…

Mutlu olmak için yapılan evlilikler,

Mutlu olmak için seçilen meslekler

Mutlu olmak için alınan eşyalar

Mutlu olmak için gidilen filmler bile var

Sonuç: Biraz mutluluk, bolca HÜSRAN 

O zaman “ Mutlu olmak için…” le başlayan cümle sihirli cümle değil, pekiyi mutlu olabilenlerin sırrı nedir? 

En büyük mutluluklar beklemediğiniz anda gelenlerdir

Beklemediğiniz anda karşınıza çıkan hayatınızı birleştireceğiniz bir sevgili mi daha çok mutlu eder, sizi yoksa yıllarca yolunu gözlediğiniz mi?

Beklemediğiniz anda size alınan bir çiçek mi daha çok mutlu eder sizi, yoksa çiçek alınacağını tahmin ettiğiniz bir gün mü? ( Tahmin tutmaz ise bir de üzülmek var serde)

Beklemediğiniz anda söylenen güzel bir söz mü daha çok mutlu eder sizi, yoksa özel konuşmaların yapılacağını tahmin ettiğiniz zamanlar mı?

Beklemediğiniz anda size edilen içten bir teşekkür mü daha çok mutlu eder sizi, yoksa hakkınız olduğunu düşündüğünüz bir teşekkür mü? ( Bir de o teşekkür edilmez ise vay halinize)

Beklemediğiniz anlarda hesap-kitap yoktur. O anlar, hayata duygumu verdim, emeğimi verdim, zamanımı verdim, dostluğumu verdim, sevgimi verdim, dikkatimi verdim, şimdi de hak ettiğimi alacağım alış verişi değildir. 

23 senelik hekimlik hayatımda birçok mesleki hayalim oldu. Örneğin: Bir gün 112 Akademiyi kurmak, Türkiye 112’lerin eğitimlerini orada yapabilmek, Türkiye 112 müzesinin açılmasını sağlamak, tıp fakültelerinde “Anlatı Tıbbı Kürsüsü” kurmak ve geleceğin hekimlerini hastaya daha empatik yetiştirmek, hastane öncesi acil sistemini uluslararası standartlara getirmek ve çalışan motivasyonunu arttırmak. Bu hayallerime rağmen mesleğimde hiç hayalini kurmadığım konu, bir gün yılın doktorlarından olmak ve ödül almak. Bunca hayalime rağmen şu ana kadar en çok mutlu olduğum an yılın doktorlarından biri olarak sağlık bakanlığından aldığım teşekkür belgesi oldu. 

Bir gün yılın doktoru olacağım hayali kursaydım ve olsaydım mutlu olur muydum? 

Mutlaka olurdum. 

Yalnız mutluluk oranı olarak bu kadar çok olur muydu? 

Zannetmiyorum. 

Pekiyi bu belge verilmeseydi mutsuz olur muydum? 

Hayır? Çünkü: Beklemiyordum. 

Hayatı bir alış-veriş olarak yaşamasam da eskilerin tabiri ile “ Ziyadesi ile memnun oldum” 

Mutluluk beklemeden gelir de mutsuzluğun kaynağı yok mudur?

Mutsuzluk için genelde bir referans noktasına ihtiyacınız vardır. Trafikte karşı şerit ilerlerken sizin şeridiniz duruyorsa daha çok mutsuz olabilirsiniz. Eşiniz ne kadar çok para kazanırsa kazansın, ne kadar iyi yaşarsanız yaşayın görümcenizin, eltinizin, ya da en yakın arkadaşınızın eşi sizin eşinizden daha çok kazanıyorsa, bu konu sizin içi daha fazla mutsuzluk kaynağı olabilir. Aynı anda hayata başladığınız arkadaşlarınızı otuz sene sonra gördüğünüzde kariyer, para, genç ya da yaşlı görünme farkı varsa bu konu size mutsuzluk kaynağı olabilir. İş yerinizde aynı emeği verdiğiniz arkadaşınız sizden daha iyi maaş alıyorsa, maaşınız size yetse bile mutsuzluk kaynağı olabilir. 

Bir de mutluluğun süresini konuşmak gerek 

Mutluluk bahsi açıldığında genelde cümlelerimiz “ O an çok mutlu oldum” “ Hayatımda mutlu olduğum anlar…” gibidir. Yani ‘an’ kadar kısa bir süre. Etkisi geçer, sonra bekleriz “ne zaman gelecek?” diye… 

Eski zamanların Allah dostlarından biri deniz ticareti ile uğraşırmış. Bir gün talebelerine yaşam hakkında ders anlatırken yanına telaşla bir yardımcısı gelmiş ve mal taşıyan gemisinin uzak diyarlarda battığını söylemiş. Bir an duraklayan Allah dostu “Çok şükür” diye cevap vermiş. Bir müddet sonra aynı kişi tekrar telaşla yanına gelip, biraz önceki bilginin yanlış geldiğini batan geminin ona ait olmadığını bildirmiş. Bir an duraklayan Allah dostu “ Çok şükür” diye cevap vermiş. Bunu duyan yakınları bu cevapların aynı olmasının hikmetini sormuşlar. Allah dostu demiş ki “ Mal kaybettiğimde de kazandığımda da kalbimde bir üzülmenin ya da sevinmenin olup olmadığını sordum. Duygumda bir değişiklik olmadığı için çok şükür, gönlüm dünya malına bağlı değilmiş dedim.” Demiş.

Sevgili okuyucu,

• Mutlu olmak için mutluluğu bekleme, hayat bir alış-veriş değildir. Sadece yapabileceğinin en iyisini yap.
• Mutsuz olduğunda referans noktalarının gerçekçiliğini sorgula.
• Kaybettiğinde ve kazandığında aklına ve kalbine danış.

Çünkü: Huzur bir ömür, mutluluk bir an.