Deprem sürecinde yaşanılan acizlik gösteriyor ki, kendimizi daha güvende hissetmemizi sağlayacak yeni “var eden” normlar oluşturmamız gerek. Elbette kaybın acısı unutulmaz fakat bu acı anlamlandırılarak dönüştürülebilir. Böylelikle her yas süreci travmatik bir deneyime dönmez. Dayanışma da bu acıları sevgiye dönüştürmenin en güzel yollarından biri olabilir. Başka bir hayata dokunmak, evrende üretken olmak ve başkalarının hayatında bir fark oluşturmak bizlere güç verebilir. Bu yazı acıları anlamlandırmak ve onları donüştürmek üzere size farklı bir bakış açısı sunacak.