Toplam kalite anlayışının Türkiye’de yaygınlaşmasıyla birçok şirket bu konuya yatırım yapmakta ve kapsamlı eğitim programları yardımıyla toplam kaliteyi geliştirmeye çalışmaktadır. Bunun sonucu gazetelerde, kuruluşun aldığı ISO belgesini duyurmak amacıyla yaptırdığı haber veya ilanlar yer almaktadır.

ABD’de yapılan bir araştırma şirketlerin %50’sinin toplam kalite çalışmalarından beklediklerini bulamadıklarını ortaya koymuştur. Türkiye’de de, bugün varılan noktadan geriye bakıldığında birçok şirketin, toplam kalite çalışmalarına başlarken öngördüklerine ulaşamamanın hayal kırıklığını yaşadığını biliyoruz. Bunun nedenleri araştırıldığında karşımıza insan davranış ve tutumlarından kaynaklanan sorunlar çıkmaktadır.

Toplam kalitenin temelini liderlik, politika ve stratejiler, kaynakların ve süreçlerin yönetimi, çalışanların yönlendirilmesi oluşturur. Çalışanların ve müşterilerin tatmini, yapılan çalışmaların kuruluş ve toplum üzerindeki etkisi ve iş sonuçlarına yansıyanlar da toplam kalite sonucunda ortaya çıkan ürünlerdir.

Toplam kalitenin birinci basamağı olan ISO belgesinin alınması, kaliteyi sağlayan standartlarla ilgili kurum farkındalığı‘nı ortaya koyar. Oysa standardın devamı ikinci basamak olan toplam kalite yönetimi‘ne bağlıdır.

Toplam kalite yönetimi, kurulan standartların devamının güvencesidir. Bu da çalışan davranışları ve olgunluğuyla ilgilidir. Örneğin vizyon, misyon ve değerlerin konması birinci basamak, bunlar benimsenerek hayata geçirilmesi ikinci basamağa aittir.

Süreci yaşayanların yakından bildiği gibi, toplam kalite sadece ürün veya hizmetin belirli standartlara uygun hale getirilmesiyle ilgili değil, bir yaşam felsefesi olarak benimsenmesiyle ulaşılabilecek bir sonuçtur. Bu yaşam felsefesi‘nin benimsenmesi de ancak çalışanların olgunlaşmasıyla mümkündür. Toplam kalite eğitimleri sırasında verilen iletişim eğitimleri‘nin insanları bu açıdan geliştirmesi ve olgunlaştırması mümkün değildir. Olgun insanların en temel özelliği hayata karşı yapıcı ve olumlu bir bakış açısı geliştirmek ve hem kendi bölümünde hem de diğer bölümlerdeki insanlarla olumlu ilişki içinde olmaktır. Olgun insanların temel nitelikleri emir verme yetkisine sahip olmadıkları kişilerle uyumlu çalışmak ve çözüm öneremedikleri konularda eleştiriden kaçınmaktır. Oysa ISO belgesi almak için toplam kalite çalışmalarına yönelmiş birçok kuruluşta yatay ilişkilerde esneklik yerine, bölüm duvarlarının kalınlaştığı ve silo anlayışının güçlendiği görülmektedir.

Olgunlaşma bir süreçtir. İnsana yatırım aynı zamanda şirketlerin kurum olarak kendi duygusal zekalarını yükseltmelerinin de bir yoludur. Şirketler amaçlarına ulaşabilmek için çalışanlarını olgunlaştırma‘ya da kaynak ayırmak zorundadır. İnsana yatırım, şirketler için bir moda ve süs değil, karşılığının iş sonuçlarında ve yapıcı iş atmosferinde alındığı kârlı bir yatırımdır.