Ahlak: Türkçe’deki ahlak, Arapça’da “manevi nitelik, iyi ya da kötü huy” anlamına gelen “hulk” kelimesinin çoğuludur. Dini, felsefi, kültürel ve toplumsal etkileşimler sonucu, bireylerin zihinlerine yer etmiş, iyiyi, kötüyü, doğruyu yanlışı birbirinden ayırt etmeye yarayan değerler ve ilkelerdir. 

Etik: “Bir insan topluluğunun alışkanlıkları, gelenek ve görenekleri, kültürün özellikleri” anlamına gelen Yunanca “éthiké” kelimesinden gelir. Ahlaki değerler ve ilkelere uygun karar ve davranışları tanımlayan kurumsal kodlar ve standartları belirler. 

Değerler: Bireyin yaşamı boyunca çevresiyle etkileşimi sonucunda edindiği, eylemlerinde ve insanlarla ilişkilerinde öncelik verdiği, önemli olduğuna inandığı, değer atfettiği ilkelerdir. 

İş etiği: İş dünyasında kâr amaçlı faaliyet gösteren kurum ve kişilerin; çalışanlar, hissedarlar, müşteriler, tedarikçiler, kamu kuruluşları ve tüm toplumla ilişkilerinde ve yaptıkları işlerde öncelik verdikleri değerler ve üstlendikleri sorumluluklardır. 

Proaktif iş etiği: Faaliyetleri ve ilişkileri çerçevesinde ahlaki bir misyon üstlenen, toplum yararı gözeten kurumsal bir yaklaşımdır. 

Reaktif iş etiği: Sosyal sorumlulukların farkında olan, ancak karşılaşabileceği etik durumları öngörmek yerine anlık durum ve etkilere göre davranmayı seçen kurumsal bir anlayıştır. 

Pasif iş etiği: İş hayatında tek amacın maksimum kazanç elde etmek olduğunu, işin ahlakla ilgisi olmadığını savunan, toplumsal ve ahlaki sorumluluğu reddeden kurumsal yaklaşımdır. 

Etik kodlar: Kurum değerleri ve misyonu doğrultusunda belirlenmiş etik karar ve eylemlerdir. Yasa ve düzenlemelere uymayı, doğru ve düzenli kayıt tutma ve raporlamayı, sosyal sorunlara ve insan haklarına karşı sorumlulukları kapsayan standartları açıklar. 

Davranışlar kılavuzu: Etik kodlarla belirlenen, tüm çalışanların sorumlu tutulduğu ve uyulmadığı takdirde yaptırım gerektiren zorunlu davranışları tanımlar. 

Etik ikilemler: Etik bakımdan ayrıntılı düşünmeyi gerektiren, genellikle birden fazla doğru cevabı olan ve bazı şeylerden vazgeçmeyi gerektiren durumlardır. Çoğu kez taraflardan birinin, diğer tarafın zararı pahasına yarar sağladığı durumları içerir. Farklı ahlak kuralları arasında çelişkiler ya da bir kuralın ihlal edilmesi de ikilem yaratır. 

Gri alanlar: Kurumsal standartların yeterince açık olmadığı durumlardır. Bireyin bilgi eksikliğinden, değerlerin açık ve net olmamasından, etik kodların geniş kapsamlı ve belirsiz olmasından kaynaklanabilir. 

Çıkar çatışması: Kendisine kurum ya da başkaları adına karar verme ve uygulama yetkisi verilmiş olan bir kişinin, bu yetkiyi kendisine güven duyan taraflar aleyhine kullanmasına neden olacak başka ilişki ve yükümlülükler altına girmesidir. 

Kurallara dayalı etik: Sonuçlarını hesaba katmaksızın uyulması beklenen etik kurallardır: “Yalan söyleme”, “Dürüst ol”, “Yasalara uy” gibi. 

Sonuç gözeten etik: Verdiği kararların ya da davranışlarının yaratacağı sonuçları öngörerek ve maliyetini hesap ederek karar vermek ya da davranmaktır. 

Faydacı etik: “En çok sayıda kişiye en yüksek yararı” sağlamak amacıyla davranmaktır. Çoğunluğun, toplumun ya da insanlığın yararı, kişisel yararların önüne geçer. 

Normlara göre etik: Verilen kararın ya da davranışın başkaları, örneğin aile, arkadaşlar ya da kamuoyu tarafından nasıl karşılanacağı, onaylanıp onaylanmayacağı düşünülür. Ya da verilen kararın genel bir ilke haline gelmesinin, herkese ve kendisine de uygulanan bir yasa ya da kural olmasının uygun olup olmayacağı dikkate alınır.